Σαν ανοίξεις διάπλατα την πόρτα στο εξωκλήσι της Παριανής Πούντας, έφτασες στην Αντίπαρο. Σχήμα οξύμωρο αλλά έτσι είναι.

Η Πούντα είναι το σημείο εκείνο από το οποίο μπορεί να φτάσει κανείς από την Πάρο στην Αντίπαρο μέσα σε πέντε το πολύ δέκα λεπτά. Όποιος θέλει να πάει σύντομα στο ξακουστό για το σπήλαιο του νησί, φτάνει στην Πούντα, ανοίγει διάπλατα την πόρτα της εκκλησίας, και περιμένει. Οι Αντιπαριανοί καϊκτσήδες, βλέπουν από απέναντι την πόρτα ανοικτή και ξέρουν -από παράδοση πια, από πανάρχαιο έθιμο- ότι πρέπει να πάνε στην Πούντα γιατί εκεί κάποιος θα περιμένει να τον περάσουν στην Αντίπαρο.

Αυτός είναι ένας -ο πιο παραδοσιακός και ρομαντικός τρόπος για να φτάσεις στην Αντίπαρο.

Δρομολόγια όμως κάνουν συχνά και τα καϊκια από το λιμάνι της Πάρου προς την Αντίπαρο σε πυκνά -κυρίως το καλοκαίρι- δρομολόγια. Επίσης από το λιμάνι της Πούντας μεταφέρονται όλοι όσοι επιθυμούν να μεταβούν στο νησί με το όχημά τους.

Το στενό που χωρίζει τα δύο νησιά έχει βάθος 4,5 μέτρα. Η Αντίπαρος έχει 800 κατοίκους που κατοικούν στο χωριό Αντίπαρος στο βοριο-ανατολικό τμήμα του νησιού, από όπου κανείς εισέρχεται στην Αντίπαρο και το χωριό του Αγίου Γεωργίου στο νότιο τμήμα του νησιού.

Τα αξιοθέατα του νησιού πολλά. Το ίδιο το Κάστρο, το Σπήλαιο, οι αμμουδιές, οι μαγευτικές τοποθεσίες, η ιστορία. Το τοπίο στην Αντίπαρο είναι γραφικό. Το νησάκι έχει ωραίες αμμουδιές, χαρακτηριστική είναι η φιλοξενία των κατοίκων του, έχει μαγευτικές τοποθεσίες και φυσικά το ιστορικό σπήλαιό του.

Στο λιμάνι του νησιού τα πολύχρωμα ψαροκάϊκα, τα πλοιάρια και τα πλοία με τους τουρίστες. Η χώρα έχει έναν δρόμο μακρύ που αρχίζει από το λιμάνι, φιδοσέρνεται ανάμεσα στα πεντακάθαρα αντιπαριανά σπιτάκια για να καταλήξει που αλλού, στο «έμπα» της εκκλησιάς, στην μοναδική πλατεία με τον Άη Νικόλα, την μητρόπολη της Αντιπάρου.